อยากบอกให้ เธอได้รู้

อยากบอกให้ เธอได้รู้

วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่จะได้รับรู้เรื่องราว ของกันและกัน วันนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกัน

ได้รู้จากคุณแม่นะ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะรอจนวันนี้ ก็ไม่มีเลยที่จะโทรมาพูดคุยกัน

แต่ต่อไปนี้ก็คงจะไม่รออีกแล้ว เพราะเราเองเอ่ยปาก ตัดสินทุกอย่างแล้ว

ว่าคงไม่รอหรือจะรักเค้าได้อีกแล้ว…. ได้ไม่ได้หมายถึงว่าเราเลิกรักเค้าหรอกนะ

แต่ดูแล้วมันคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เพราะต่างคนต่างถอย

แล้วห่างกัน ก็เหมือนเส้นขนานที่คงไม่มีวันบรรจบกันได้อีก

แม้ไม่มีโอกาสได้บอกกันโดยตรง  จะว่าไหมจะขอบอกผ่านตัวหนังสือ

ไว้ ณ.ตรงนี้….  ไม่รักกันแล้วไม่สมหวังแต่ยังไม่เคยลืมเลยว่ารักนายคนนี้มากมายแค่ไหน

ฝากส่งความรู้สึกไป จะนานแค่ไหนยังรักกันเสมอ เสียใจความรักสองเราไปไม่ถึง

แต่นายจะอยู่ในใจลึกๆของฉันเสมอไป ต่อไปนี้จะไม่ขอถามหรือรับรู้อีก

เพราะไม่อยากเสียใจ หรือต้องเจ็บ หรือใจอ่อนอีก

จะคิดถึงกันบ้างไหม……(อ้วนจ๋าเค้าคิดถึงจัง)

….จะจดจำเฉพาะเท่านี้  ว่าเรารักกันก็พอแล้ว  รัก คิดถึง ไม่เคยจางหายเลย

….แต่ต้องบอกตัวเองให้ยอมรับความจริง  วันนี้เราไม่มีกันและกันแล้ว

มีเพียงตัวลำพังต้องก้าวเดินต่อไป  ……..หวังเล็กๆๆ

ทางที่เดินขอให้มีความสุขบ้างเพื่อกำลังใจก้าวเดินต่อไป……

3 Responses so far »

  1. 1

    นายหัวแหวน said,

    ฝากส่งความรู้สึกแบบนี้ เค้าจะมีโอกาสได้รับรู้ไหม?

  2. 2

    kekee said,

    จะให้ทำยังไง …. อย่างอื่นก็ทำแล้ว แต่เค้าเองไม่ให้เรามีโอกาสได้บอกเลย หวังเล็กๆๆ ก็เท่านั้น…….

  3. 3

    ดีแต่ตัว.... said,

    เส้นขนานถึงจะไม่มีทางบรรจบกัน แต่ก็เคียงข้างกันไปทุกหนทุกแห่งไม่ใช่เหรอค่ะ??ยังไง ก็สู้ สู้….


Comment RSS · TrackBack URI

ใส่ความเห็น