อยากบอกให้ เธอได้รู้
วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่จะได้รับรู้เรื่องราว ของกันและกัน วันนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกัน
ได้รู้จากคุณแม่นะ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะรอจนวันนี้ ก็ไม่มีเลยที่จะโทรมาพูดคุยกัน
แต่ต่อไปนี้ก็คงจะไม่รออีกแล้ว เพราะเราเองเอ่ยปาก ตัดสินทุกอย่างแล้ว
ว่าคงไม่รอหรือจะรักเค้าได้อีกแล้ว…. ได้ไม่ได้หมายถึงว่าเราเลิกรักเค้าหรอกนะ
แต่ดูแล้วมันคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เพราะต่างคนต่างถอย
แล้วห่างกัน ก็เหมือนเส้นขนานที่คงไม่มีวันบรรจบกันได้อีก
แม้ไม่มีโอกาสได้บอกกันโดยตรง จะว่าไหมจะขอบอกผ่านตัวหนังสือ
ไว้ ณ.ตรงนี้…. ไม่รักกันแล้วไม่สมหวังแต่ยังไม่เคยลืมเลยว่ารักนายคนนี้มากมายแค่ไหน
ฝากส่งความรู้สึกไป จะนานแค่ไหนยังรักกันเสมอ เสียใจความรักสองเราไปไม่ถึง
แต่นายจะอยู่ในใจลึกๆของฉันเสมอไป ต่อไปนี้จะไม่ขอถามหรือรับรู้อีก
เพราะไม่อยากเสียใจ หรือต้องเจ็บ หรือใจอ่อนอีก
จะคิดถึงกันบ้างไหม……(อ้วนจ๋าเค้าคิดถึงจัง)
….จะจดจำเฉพาะเท่านี้ ว่าเรารักกันก็พอแล้ว รัก คิดถึง ไม่เคยจางหายเลย
….แต่ต้องบอกตัวเองให้ยอมรับความจริง วันนี้เราไม่มีกันและกันแล้ว
มีเพียงตัวลำพังต้องก้าวเดินต่อไป ……..หวังเล็กๆๆ
ทางที่เดินขอให้มีความสุขบ้างเพื่อกำลังใจก้าวเดินต่อไป……
นายหัวแหวน said,
มิถุนายน 1, 2010 @ 6:33 am
ฝากส่งความรู้สึกแบบนี้ เค้าจะมีโอกาสได้รับรู้ไหม?
kekee said,
มิถุนายน 1, 2010 @ 7:38 am
จะให้ทำยังไง …. อย่างอื่นก็ทำแล้ว แต่เค้าเองไม่ให้เรามีโอกาสได้บอกเลย หวังเล็กๆๆ ก็เท่านั้น…….
ดีแต่ตัว.... said,
มิถุนายน 11, 2010 @ 5:48 pm
เส้นขนานถึงจะไม่มีทางบรรจบกัน แต่ก็เคียงข้างกันไปทุกหนทุกแห่งไม่ใช่เหรอค่ะ??ยังไง ก็สู้ สู้….