Pinyadakekee

รักฉันรู้เราก็รัก ฉันรู้เราก็ผูกพัน
ทนด้วยกันมานานเท่าไหร่
แต่เธอ เธอจะรู้สึกมั๊ย
ผ่านพ้นเวลายิ่งนานเท่าไหร่
เหมือนใจของเรายิ่งห่างกัน
เหมือนเราเอาแต่ใจ
ไม่เคยจะเข้าใจ ต่างคนก็มีเหตุผล
แต่เหตุผลของเราสองคนนั้นสวนทาง
เมื่อฟ้าเค้าสร้างให้เรามาคู่กันแค่นี้
เข้ากันไม่ได้สักที แล้วจะฝืนไปเพื่ออะไร
มีแต่รักแต่ฉันแล่ะเธอไม่มีความเข้าใจ
ฝืนไปก็คงสุดทาง
ระหว่างเธอกับฉันจากกันด้วยดี
จากกันถึงแม้ว่ามันปวดใจ
ถึงแม้ว่ามันเจ็บช้ำเพียงใด
ดีกว่าให้ใจอึดอัดอย่างนี้
ให้ใจได้เจอทางที่ดี ได้ไปพบไปเจอคนที่จะมี
อะไรอะไรที่เข้ากัน เพราะเราเอาแต่ใจ
เพราะเราเอาแต่ใจ ไม่เคยจะเข้าใจ
ต่างคนก็มีเหตุผลจะทนไปเพื่ออะไร
เมื่อฟ้าเค้าสร้างให้เรามาคู่กันแค่นี้
เข้ากันไม่ได้สักที แล้วจะฝืนไปเพื่ออะไร
มีแต่รักแต่ฉันแล่ะเธอไม่มีความเข้าใจ
ฝืนไปก็คงสุดทาง
ระหว่างเธอกับฉันจากกันด้วยดี

ไม่ผิดใช่ไหม   ถ้าเรารับรู้เรื่องเราของเขา  ได้รู้ว่าชีวิตเค้ากำลังลำบาก

เราสงสารและเห็นใจเค้านะ  แต่ขอเลือกเป็นแค่การรับรู้ รับฟัง แต่ขออยู่เฉยๆๆ

เราผิดมากไหม เพราะบางทีเค้าอาจไม่ต้องการความช่วยเหลือหรือการเห็นใจ

จากเราเลยสักสักนิดว่าไหม……..

พยายามบอกตัวเอง….. เอาไว้ ว่าตอนที่เค้าทิ้งเรา ยังไม่สนใจเลยว่าเราจะเป็นยังไง

เมื่อเวลา และสถานะเปลี่ยนไป ก็คงอยากที่เราจะเต็มที่กลับความรุ้สึกตรงนั้น

อย่าเข้าไปยุ่งกะเค้าเลยดีที่สุด … ถูกต้องใช่ไหม…

เพราะอาจจะเจอปัญหาอีกครั้ง  เอาใจช่วยให้เค้าผ่านไปให้ได้ก็แล้วกันนะ

^_^   จบแล้วละครจากนี้คือตอนที่เราสองต้องเดินแยกทาง
เพราะไม่เป็นอย่างหวังไม่ได้เหมือนที่เราต้องการ

(**)<^-^>

วันเวลาเปลี่ยนใจ…. สำหรับใจของเราหล่ะ

เดินคนเดียวแต่ลำพังมานานแล้วนะเรา….  ทำไมเหงาจังเลย  เมื่อไหร่จะจางหายไปจากเราเสียที

เค้าเหนื่อยแล้วนะ …..ที่ต้องอยู่คนเดียว….    ทุกคนต่างก็บอกว่า..สักวันเราจนเจอสิ่งที่ดีขึ้น

อยากรู้จักสิ่งๆๆๆ นั้นอยู่แห่งหนได    อยู่ที่ไหน  เมื่อไหร่จะได้เจอสักที

บางทีก็บอกว่าไหว อยู่ได้ แต่บางครั้งก็แย่แทบตาย  เหนื่อยงจังเลย

แต่ละก้าวที่เดินไป   ท้อใจจังเลย …. อยากพูดเรื่องราวที่เจอแต่ละวันให้ได้ฟังบ้าง

สุขหรือทุกข์อยากแบ่งปัน   คน คนนั้นอยู่ที่ไหนกันนะ  

อยากเจอ….หรือเธอไม่มีตัวตนกันนะ

อยากบอกให้ เธอได้รู้

วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่จะได้รับรู้เรื่องราว ของกันและกัน วันนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกัน

ได้รู้จากคุณแม่นะ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะรอจนวันนี้ ก็ไม่มีเลยที่จะโทรมาพูดคุยกัน

แต่ต่อไปนี้ก็คงจะไม่รออีกแล้ว เพราะเราเองเอ่ยปาก ตัดสินทุกอย่างแล้ว

ว่าคงไม่รอหรือจะรักเค้าได้อีกแล้ว…. ได้ไม่ได้หมายถึงว่าเราเลิกรักเค้าหรอกนะ

แต่ดูแล้วมันคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เพราะต่างคนต่างถอย

แล้วห่างกัน ก็เหมือนเส้นขนานที่คงไม่มีวันบรรจบกันได้อีก

แม้ไม่มีโอกาสได้บอกกันโดยตรง  จะว่าไหมจะขอบอกผ่านตัวหนังสือ

ไว้ ณ.ตรงนี้….  ไม่รักกันแล้วไม่สมหวังแต่ยังไม่เคยลืมเลยว่ารักนายคนนี้มากมายแค่ไหน

ฝากส่งความรู้สึกไป จะนานแค่ไหนยังรักกันเสมอ เสียใจความรักสองเราไปไม่ถึง

แต่นายจะอยู่ในใจลึกๆของฉันเสมอไป ต่อไปนี้จะไม่ขอถามหรือรับรู้อีก

เพราะไม่อยากเสียใจ หรือต้องเจ็บ หรือใจอ่อนอีก

จะคิดถึงกันบ้างไหม……(อ้วนจ๋าเค้าคิดถึงจัง)

….จะจดจำเฉพาะเท่านี้  ว่าเรารักกันก็พอแล้ว  รัก คิดถึง ไม่เคยจางหายเลย

….แต่ต้องบอกตัวเองให้ยอมรับความจริง  วันนี้เราไม่มีกันและกันแล้ว

มีเพียงตัวลำพังต้องก้าวเดินต่อไป  ……..หวังเล็กๆๆ

ทางที่เดินขอให้มีความสุขบ้างเพื่อกำลังใจก้าวเดินต่อไป……

เธอก็หนึ่งคนนั้น ที่หวังดีให้ชั้นเป็นเหมือนใคร
เธอก็อยู่ตรงนี้ แต่ว่าเราช่างเหมือนไกลแสนไกล

……..ที่สุดต้องลากัน เจ็บปวดแต่จำใจ………
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพันได้ร่วมทางกันจนสุดหนทาง
จากกันวันนี้เธอคงผิดหวัง แต่ดีกว่าต้องทรมานกับสิ่งที่ฉันเป็น

…..**—**…ที่สุดต้องลากัน เจ็บปวดแต่จำใจ …..00—00
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพันได้ร่วมทางกันจนสุดหนทาง
จากกันวันนี้เธอคงผิดหวัง แต่ดีกว่าต้องทรมานกับสิ่งที่ฉันเป็น

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพันได้ร่วมทางกันจนสุดหนทาง
จากกันวันนี้เธอคงผิดหวัง แต่ดีกว่าต้องทรมานกับสิ่งที่ฉันเป็น
…แล้วจะเข้าใจ…

ความอ่อนแอไม่เข้าใครเลยเนอะ

มาทีไรเราก็แย่และแพ้ตลอดเลย  จะโทษทำไมตกฝน ทำไมเราต้องเหงา  เราคงอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้แน่ๆๆเลย

ก็มันเป็นธรรมชาติ เราไม่ยอมรับหรือรับไม่ได้ จะอยู่บนโลกนี้ได้ยังไงนี้

ดูเหมือนจะบ้าๆๆ แต่อารมณ์นี้เป็นบ่อยมากเลย  ยิ่งต้องอยู่คนเดียวแล้ว สุดยอดทรมานมากมาย

เมื่อไหร่ จะไม่มีความรู้สึกนี้สักที…ก็ไม่รู้  บอกให้ลืมก็กลับจำ สิ่งที่น่าจดจำกลับไม่สนใจซ่ะงั้น

บอกไม่ต้องคิดก็กลับคิดถึงแต่เรื่องนั้น  นอนก็ฝันถึง ทำไมต้องยังคิดถึงเค้า…อีกนะเรา

ความเป้นจริงเราต้องลืมเค้าไปเลย  คนใจร้ายทิ้งกัน ทำร้ายกัน

บ้ามากเลยเรานี้   บอกไม่ได้อธิบายไม่ถูก คงเป็นที่ตัวเรานั่นแหล่ะ